Τρίτη 29 Απριλίου 2008

Ανοιγε πανιά με ταπεινά παλιοσίδερα





Του ΓΙΩΡΓΟΥ ΚΑΡΟΥΖΑΚΗ











«Ενα στοιχείο ζωντάνιας και ανακατωσούρας» εντοπίζει στον Αντώνη Βεζιρτζή, τον παλαιό συμφοιτητή του από τα χρόνια της Ανωτάτης Σχολής Καλών Τεχνών, ο γλύπτης Κώστας Αργύρης. Και τον θυμάται να κυκλοφορεί στα Εξάρχεια ή στην αυλή του Πολυτεχνείου με την παλιά του BMW μηχανή και να τη μαστιγώνει στη σέλα για να τρέξει περισσότερο.

Ο ζωγράφος και γλύπτης Αντώνης Βεζιρτζής έκανε ένα σύντομο πέρασμα από τη ζωή (1950-1981) και από την τέχνη. Αφησε, όμως, ένα ισχυρό ίχνος στο διάβα του. Η σχεδόν αταξινόμητη τέχνη ενός δημιουργού που επέλεξε να δώσει τέλος στη ζωή του, παρουσιάζεται από σήμερα μέχρι και τις 25 Μαΐου σε έκθεση στο κεντρικό κτήριο του Μουσείου Μπενάκη (Κουμπάρη 1).

Αν και το έργο του Αντώνη Βεζιρτζή διαμορφώθηκε μέσα σε λιγότερο από μία δεκαετία, η δύναμή του και η πρωτοτυπία του είναι εμφανής στην έκθεση με τα 60 και πλέον έργα απ' όλες τις καλλιτεχνικές περιόδους του. Τόσο στα αφηρημένα σχέδιά του με κάρβουνο και μολύβι, αλλά κυρίως στα γλυπτά του από εύθραυστο γύψο. Τοποθετημένα σε φαρδύ πλαίσιο από ξύλο, δημιουργούν στο θεατή την εικόνα ενός ανοιχτού παραθύρου μέσα από το οποίο ξεδιπλώνεται ένα σμιλευμένο τοπίο. Τα λευκά ανάγλυφα τοπία του Βεζιρτζή ανακαλούν επίσης το εσωτερικό ενός ξύλινου σκαριού ή ενός θαλάσσιου όντος, ενώ σύμφωνα με τον λογοτέχνη Σπύρο Καρυδάκη και παιδικό φίλο του εικαστικού, έλκουν την καταγωγή τους από τη «μελέτη των παραθαλάσσιων βράχων σε σχέση με την ιδέα της σπηλιάς-ναού και της άρσης των χωροχρονικών διαστάσεων».

Ενα μεγάλο μέρος της έκθεσης είναι αφιερωμένο στα «Καράβια» του Βεζιρτζή, δηλαδή στα γλυπτά από σίδερο με τα οποία ασχολήθηκε στα τελευταία χρόνια της ζωής του. Χρησιμοποιώντας άχρηστα σιδερένια υλικά, καρφιά, παλιούς σύρτες και ανταλλακτικά μηχανών, πολλά από τα οποία, όπως έλεγε ο ίδιος, απέμεναν στη σόμπα μετά την καύση του ξύλου, δημιούργησε μια σειρά μεταλλικών καραβιών. «Τα έργα της ομάδας αυτής έχουν ένα μνημειακό αλλά ταυτόχρονα βαθιά συναισθηματικό χαρακτήρα, που εντείνεται με την επιλογή του καραβιού ως εικαστικού αποτελέσματος από το συνταίριασμα των υλικών», επισημαίνει ο ιστορικός τέχνης και επιμελητής της έκθεσης, Κωνσταντίνος Παπαχρίστου.

Ο Αντώνης Βεζιρτζής γεννήθηκε το 1950 στη Ζάκυνθο, όπου έζησε μέχρι τα δεκαοκτώ του χρόνια. Το 1969 έφτασε στην Αθήνα. Αρχικά εργάστηκε ως βοηθός αγιογράφου και παρακολούθησε μαθήματα σχεδίου. Το 1973 μπήκε στην Ανωτάτη Σχολή Καλών Τεχνών, όπου σπούδασε γλυπτική στο εργαστήριο του Γιάννη Παππά. Παράλληλα, φιλοτεχνούσε μάσκες και κοστούμια για το θέατρο, ενώ για ένα διάστημα δούλεψε ως βοηθός του γλύπτη Τάκι.

Τη συντηρητική και μάλλον στείρα ΑΣΚΤ των χρόνων του '70 θυμήθηκε χθες ο ιστορικός τέχνης Ευγένιος Ματθιόπουλος. Ηταν επίσης συμφοιτητής με τον Αντώνη Βεζιρτζή σε ένα περιβάλλον ακαδημαϊκό, προσηλωμένο στην πειθαρχία και στην αυστηρότητα των κανόνων. Αφιλόξενο για ανήσυχους και αντισυμβατικούς δημιουργούς όπως ο Βεζιρτζής, ο οποίος μάλιστα μεταμφιεζόταν και πήγαινε στη Σχολή πότε ως καμπούρης, πότε ως γριά, ακολουθώντας ένα παιχνίδι ανατροπής των συμβάσεων και των ρυθμών της καθημερινότητας. Συμμετείχε επίσης σε όλες τις φοιτητικές κινητοποιήσεις εναντίον της δικτατορίας, με αποκορύφωμα την εξέγερση του Πολυτεχνείου.*


ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ - 23/04/2008

Δεν υπάρχουν σχόλια: